Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the acf domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/uprzedzu/10krokow.org/wp-includes/functions.php on line 6121

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-external-links domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/uprzedzu/10krokow.org/wp-includes/functions.php on line 6121
10 kroków - Etap 1 - Ernst Putzki - Humanity in action

„Nie jestem ani psychopatą, ani inaczej podatnym na choroby! Moja jedyna choroba to: kocham prawdę, sprawiedliwość i wolność.”

Ernst
Putzki

Ernst Putzki

Etap 1 - Klasyfikacja

„Nie jestem ani psychopatą, ani inaczej podatnym na choroby! Moja jedyna choroba to: kocham prawdę, sprawiedliwość i wolność.”

Ernst Putzki, ur. 15.03.1902 r. w Mattmann

Ernst Putzki pochodził z wielodzietnej rodziny, a trudna sytuacja finansowa sprawiła, że zaraz po ukończeniu szkoły ludowej w Hagen, rozpoczął pracę jako robotnik w fabryce. W 1919 r. spędził kilka miesięcy w wojsku, bo jak sam stwierdził “pragnął przeżyć przygodę”, jednak po niespodziewanej śmierci ojca w tym samym roku ostatecznie opuścił armię i rozpoczął wędrowny tryb życia. Nigdzie nie zagrzał dłużej miejsca, utrzymywał się z pracy jako najemny robotnik w Berlinie, a także w różnych miastach Pomorza i Rugii. W czasie kryzysu gospodarczego w latach 20-tych stracił pracę, a problemy zdrowotne, m.in. liczne problemy z kręgosłupem, często uniemożliwiały mu samodzielne poruszanie się. Przekonania i styl życia Putzkiego stały się obiektem zainteresowania władzy. Od 1933 r., po przejęciu władzy przez Hitlera, włóczędzy, żebracy, trwale bezrobotni, a później także osoby z niepełnosprawnościami, stały się ofiarami nazistowskiej propagandy i były określane jako „aspołeczne” i będące „obciążeniem dla zdrowej tkanki narodowej”.

Putzki spędził kilka lat w różnych szpitalach, ośrodkach i domach opieki, gdzie poddawano go różnym terapiom. Trudne doświadczenia go nie złamały – aktywnie protestował przeciw systemowi i domagał się respektowania swoich praw. Ernst Putzki stał się otwartym krytykiem systemu władzy, co w konsekwencji doprowadziło do jego ponownego uwięzienia pod pozorem choroby psychicznej.

W listopadzie 1944 r. przewieziono go do Szpitala Psychiatrycznego w Hadamar. Ośrodek ten od 1941 r. był oficjalnie wykorzystywany do mordowania w komorach gazowych osób zaklasyfikowanych jako obciążone psychicznie w ramach tzw. Akcji T4. Później, aż do maja 1945 r był miejscem stopniowego wyniszczania i uśmiercania pacjentów. Ernst Putzki oficjalnie zmarł na zapalenie płuc 9 stycznia 1945 r. Stał się jedną z 300 000 ofiar państwowej niemieckiej nazistowskiej polityki uśmiercania osób klasyfikowanych jako niepełnosprawne fizycznie lub umysłowo.

Foto czarno-biale Ernt Putski

 

 

List Putzkiego do matki; źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands Hessen
List Putzkiego do matki;
źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands
Hessen
Rysunek Ernsta Putzkiego; źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands Hessen
Rysunek Ernsta Putzkiego;
źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands
Hessen
Rysunek Ernsta Putzkiego; źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands Hessen
Rysunek Ernsta Putzkiego;
źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands
Hessen
Rysunek Ernsta Putzkiego; źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands Hessen
Rysunek Ernsta Putzkiego;
źródło: Archiv des Landeswohlfahrtsverbands
Hessen

Hadamar

Centrum Eutanazji Hadamar; Przed II wojną w Hadamar w Hesji mieścił się szpital psychiatryczny, który w czasie wojny przekształcono w jeden z ośrodków Akcji T4.

Dokonywano tam masowych morderstw osób z niepełnosprawnościami lub zdiagnozowanych jako chore. W okresie od stycznia 1941 do marca 1945 zamordowano tam prawie 15 tysięcy osób. Ich ciała zostały pochowane w zbiorowych grobach na cmentarzu specjalnie założonym w tym celu.

Niemiecki plakat propagandowy z około 1938 r.

Niemiecki plakat propagandowy z około 1938:
Ta osoba cierpiąca na choroby genetyczne kosztuje społeczeństwo 60 000 reichsmark w trakcie swojego życia. Współobywatelu, to też twoje pieniądze!

Klasyfikacja

Na tym etapie dochodzi do podziału społeczeństwa na opozycyjne grupy: na “my” i „oni”, np. Polacy i Żydzi. Temu procesowi można przeciwdziałać poprzez podkreślanie i pielęgnowanie tego, co łączy obie grupy. Warto skupić się na wspólnych wartościach, tradycjach, czy doświadczeniach, a także poszukiwać obszarów porozumienia, poprzez tworzenie grup wsparcia i inicjatyw walczących z nienawiścią.


Jak historia tej osoby jest powiązana z opisywanym etapem?

Naziści chcieli stworzyć homogeniczne społeczeństwo stworzone z “Aryjczyków”, którzy mieliby wyglądać i zachowywać się w określony sposób i funkcjonować w określonych ramach. W nazistowskiej wizji niemieckiego społeczeństwa nie było miejsca dla osób niepasujących i do tego obrazu: ze względu na pochodzenie etniczne, wyznawaną religię, orientacją seksualną, niepełnosprawność, choroby, styl życia, czy światopogląd. Ernst Putzki poprzez swoje wybory, wędrowny styl życia, ceniący przede wszystkim wolność i niezależność należał do grupy osób klasyfikowanych jako wrogowie państwa. Putzki stał się kozłem ofiarnym, więźniem i ofiarą systemu. Został napiętnowany i systematycznie izolowany od reszty społeczeństwa. Każda podejmowana przez niego próba obrony była skazana na niepowodzenie, gdyż kto raz został sklasyfikowany i przypisany do kategorii osób “aspołecznych”, obciążających niemieckie społeczeństwo, niezwykle rzadko miał szansę uniknąć prześladowania czy śmierci.

Osoby z niepełnosprawnością – największa mniejszość świata

Akcja T4

Akcja T4 – program realizowany w III Rzeszy w latach 1939–1944, polegający na mordowaniu osób chorych, z zaburzeniami psychicznymi, a także z niepełnosprawnościami. Ze względu na nieoficjalny charakter akcji, liczba ofiar jest trudna do oszacowania. Przyjmuje się, że w latach 1939-1945 zamordowano ok 200 tysięcy osób.

Był to pierwszy masowy mord ludności dokonywany przez nazistowskie Niemcy, podczas którego opracowano system zabijania wykorzystany później w obozach zagłady. Skrót T4 pochodzi od adresu biura akcji, które znajdowało się w Berlinie przy Tiergartenstraße 4.